Gjuhët e shenjave nuk kanë një formë të përbashkët të shkruar dhe duhet të theksohet se shumica e gjuhëve të folura në botë gjithashtu nuk kanë formë të shkruar dhe ekzistojnë vetëm si gjuhë të folura. Nëse një fëmijë që nuk dëgjon dhe përdor shenjat ka akses në arsim, ai / ajo mëson të lexojë dhe të shkruajë në shkollë një gjuhë tjetër të ndryshme nga gjuha e shenjave. Për një fëmijë që dëgjon është e mundur, edhe pse nuk është e nevojshme, që gjuha që flet në shtëpi të jetë e njëjtë me atë që ai / ajo mëson të lexojë dhe të shkruajë në shkollë.

Disa njerëz që dëgjojnë kanë një gjuhë shenjash si gjuhën e tyre të parë. Ata janë fëmijë që dëgjojnë me prindër që nuk dëgjojnë. Zgjedhja e prindërve që nuk dëgjojnë për të përdorur gjuhën e shenjave me fëmijët e tyre që dëgjojnë duhet të respektohet. Fëmijët që dëgjojnë dhe rriten duke përdorur gjuhët e shenjave dhe gjuhët e folura kanë treguar se përfitojnë gjuhësisht nga edukimi dygjuhësor i tyre.

Janë një sërë vendesh që kanë më shumë se një gjuhë shenjash. Mund të ketë një gjuhë shenjash për shumicën dhe një ose më shumë gjuhë shenjash për pakicat. Për më tepër, çdo komunitet shenjash shfaq variacion gjuhësor. Shpesh ka disa shenja të ndryshme që korrespondojnë me një fjalë të vetme në një gjuhë të folur. Përdorimi i gjuhës së shenjave mund të ndryshojë në përputhje me faktorë të tillë si gjinia, mosha dhe rajoni, siç është rasti me gjuhët e folura.

Referenca:
Working Together – Manual for Sign Language Work within Development cooperation.
< https://slwmanual.info/#chap_2_2c > 24.9.2017